Αθλητές Με Ψυχή

Όταν πονάμε σωματικά ο μόνος τρόπος για να εξυψώσουμε τον εαυτό μας είναι η ψυχική δύναμη που όλοι διαθέτουμε αλλά λίγοι το γνωρίζουν . Και εφόσον μπορούμε να προχωράμε όταν μας εγκαταλείπουν οι όποιες δυνάμεις, τότε μπορούμε κι εμείς να βοηθήσουμε όποιους δεν έχουν ακόμη ανακαλύψει την ορμή που κρύβουν μέσα τους.

Ας παραδειγματιστούμε από αθλητές κατάφεραν να ολοκληρώσουν την αποστολή τους, όχι λόγο της σωματικής του ακεραιότητας αλλά το πείσμα, την ψυχή και επιμονή που έχουν υποδείξει.

1. Gabriela Andersen Λος Άντζελες 1984.

Η Gabrielle Andersen-Scheiss ήταν δασκάλα του σκι στις ΗΠΑ, όταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, το 1984, αποφάσισε να αγωνιστεί με την χώρα της Ελβετίας στον Μαραθώνιο γυναικών.

Η 39χρονη Άντερσεν μπήκε στο Ολυμπιακό στάδιο 20' μετά την νικήτρια Τζόαν Μπενόιτ (Joan Benoit). Ήταν σε πλήρη εξάντληση κι έδινε εικόνα παραπληγικού ατόμου. Οι θεατές με κομμένη την ανάσα, έκπληξη, αλλά και θαυμασμό παρακολουθούσαν κι ενθάρρυναν την αθλήτρια να τερματίσει.

Ο ήλιος, μαζί με την συγκινητική της προσπάθεια, άφησαν εμφανή σημάδια κοπώσεως πάνω της. Το δεξί της πόδι και το αριστερό της χέρι, είχαν σχεδόν παραλύσει από την υπερπροσπάθεια να φτάσει στον τερματισμό, ενώ έκανε προσπάθειες να κρατά όρθιο το κεφάλι της. Χρειάστηκε 5' και 44" για να ολοκληρώσει τον γύρο του σταδίου μέχρι τον τερματισμό.

Φτάνοντας στην τελική γραμμή, έπεσε στα χέρια των γιατρών που την περίμεναν εκεί. Τερμάτισε στην 37η θέση. Η αποθέωση όμως που γνώρισε απ' τους θεατές, ξεπέρασε κι αυτήν της νικήτριας Τζόαν Μπενόιτ.

Δείτε το αντίστοιχο βίντεο

2. Derek Redmond Μπαρτσελόνα 1992

Το 1984, σε ηλικία 19 ετών έσπαγε το ρεκόρ Βρετανίας στα 400 μέτρα και άπαντες μιλούσαν για τον Άγγλο που θα κοντράριζε τους Αμερικανούς. Το 1986 πήρε το Χρυσό Μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Στουτγάρδη και έναν χρόνο αργότερα το Ασημένιο στη σκυταλοδρομία 4x400 στο Παγκόσμιο της Ρώμης. Μπροστά του είχε πλέον τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ.

Για λίγα δευτερόλεπτα οι 65.000 που βρίσκονταν στο «Estadi Olympic» και οι εκατομμύρια ανά των κόσμο που ήταν στημένοι μπροστά στις οθόνες τους, πάγωσαν. Πριν από την κούρσα του τελικού οι κάμερες έκαναν διαρκώς ζουν στο πρόσωπο του. Ήταν ο σούπερ σταρ στα 400 μ. Ξεκίνησε δυνατά, ανέβαινε, μα στα 280 μέτρα ένιωσε την χειρότερη αίσθηση της ζωής του όλης. Το κρακ είχε ως αφετηρία τον δεξί μηριαίο (σ.σ.: δικέφαλος), διαπέρασε το κορμί, τον εγκέφαλο και έφτασε μέχρι την καρδιά που ράγισε. Ήταν θλάση. Του είχε κοπεί ο μυς και κατέρρευσε.

Ο Ντέρεκ, πολέμησε και... δεν έχασε! Σηκώθηκε και άρχισε να κουτσαίνει προς την γραμμή του τερματισμού. Υπολείπονταν 120 μέτρα. Και τότε βρέθηκε ξαφνικά δίπλα του ο πατέρας του. Ο Τζιμ Ρέντμοντ όρμηξε στο ταρτάν και αφού κατάφερε να παραμερίσει τους «σεκιουριτάδες», ουρλιάζοντας αυτός εκεί είναι ο γιος μου», πήρε αγκαλιά τον Ντέρεκ. «Είμαι εδώ», του είπε, «θα τερματίσουμε μαζί!»

Δείτε το αντίστοιχο βίντεο

Πηγή: Gazzetta.gr, Pare-dose.net,Youtube