ΚΙΝΗΜΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ

Κάποιοι το ονομάζουν «Κίνημα Ομοφυλοφίλων». Άλλοι επεκτείνουν την έννοιά του ως “ΚΙΝΗΜΑ ΛΟΑΤ (Λεσβιών, Ομοφυλοφίλων, Αμφιφυλοφίλων και Τρανσέξουαλ)”.

Η σεξουαλική “διαφορετικότητα” ήταν μέχρι πρότινος “είδος” προς αποφυγή σε παγκόσμια κλίμακα μέχρι την προώθηση για την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα και την ισότητά του. Υπερηφάνεια, σε αντίθεση με ντροπή και κοινωνικό στίγμα, είναι η κυρίαρχη κοινή προοπτική που ενισχύει τα περισσότερα κινήματα των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ σε όλο τον κόσμο.

Ζούμε σε ένα κόσμο όπου ο καθένας μας έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει τις δικές του ξεχωριστές ικανότητες. Μεταξύ εκατομμυρίων ζωντανών οργανισμών εγώ είχα την ικανότητα, νοητική και φυσική, να γράψω αυτό το άρθρο. Μεταξύ εκατομμυρίων ζωντανών οργανισμών εσύ έχεις την ικανότητα να διαβάσεις αυτό που έγραψα και να σου δημιουργηθούν εύλογες απορίες. Με αυτές τις ικανότητες ή και χαρίσματα έχουμε γεννηθεί. Απλά τα αναπτύξαμε με δική μας επιλογή καθώς και με την επιρροή των ατόμων γύρω μας.

Αυτός ο κανόνας ισχύει για όλα τα άτομα είτε είναι ετεροφυλόφιλα ή ΛΟΑΤ.

Όλοι γεννιόμαστε ίσοι και όμοιοι. Στην πορεία, όταν αρχίζουμε να διαμορφώνουμε τη σεξουαλική μας ταυτότητα, θεωρούμε ότι αυτή αναπτύσσεται είτε λόγω γονιδίων είτε λόγω κοινωνικού περίγυρου. Όποια κι αν είναι αυτή η ταυτότητα, όπως επίσης όποιοι κι αν είναι οι λόγοι, το σημαντικό είναι το άτομο να νιώθει ευτυχισμένο και ολοκληρωμένο. Η “διαφορετικότητα” είναι μια λέξη υποκειμενική εφόσον στα μάτια του οποιουδήποτε μπορεί να φαίνομαι παράξενος, διαφορετικός αλλά νιώθω ο εαυτός μου. Στο μυαλό και στην καρδιά μου είμαι φυσιολογικός. “Γελάνε μαζί μου επειδή είμαι διαφορετικός....τους χαμογελάω γιατί είναι όλοι ίδιοι”.

Στην Κύπρο, μια μικρή κοινωνία, δύσκολα υπάρχει αποδοχή της διαφορετικότητας όπως εμείς την ξέρουμε, κι όμως η αλήθεια κρύβεται σε όποιον τολμάει να χαίρεται τη ζωή όπως αυτός επέλεξε, σε ένα σώμα που δεν το διάλεξε. Πολλοί κρυβόμαστε πίσω από διαφανείς κουρτίνες λόγω φόβου και απόρριψης. Άλλοι προσπαθούμε να ενταχθούμε στην καταθλιπτική κοινωνία με τον τρόπο που αυτή το επιβάλει. Μπορεί το “Σύμφωνο Συμβίωσης” να υπερψηφίστηκε εν έτη 2015. Εάν όμως δεν εάν υπάρχει η απαιτούμενη κοινωνική αποδοχή, δεν πρέπει να μιλάμε για Ευρωπαϊκή χώρα αλλά για χώρα προς αποφυγή.

Σπούδασα και έζησα στο εξωτερικό. Συγκατοικούσα με άλλα πέντε άτομα, όλοι άντρες. Ένας από εμάς ήταν ομοφυλόφιλος, το πιο αληθινό άτομο που έχω γνωρίσει. Εκτός από εμένα είχε ακόμη ένα Κύπριο που για κάποιο φταίξιμο δικό του προσπαθούσε να ρίξει τις ευθύνες στον Nick. Τον απειλούσε, τον έκραζε δημόσια, του ζητούσε χρήματα για κάτι που ο Nick δεν έφταιγε. Πέρασαν 2 βδομάδες χωρίς να δω τον Nick. Τον πήρα τηλέφωνο και του ζήτησα να βρεθούμε. Μου είπε πως φοβάται μην τον κτυπήσει στο πρόσωπο, μην του αφήσει σημάδια. Ανησυχούσε για τη ζωή του γι’ αυτό και αποφάσισε να μετακομίσει αλλού. Του ζήτησα να με ακολουθήσει στο διαμέρισμα. Κάποια μέτρα όμως πριν φτάσουμε σταματάει.... κάνει κάποια βήματα προς τα πίσω και μου λέει φοβισμένος “Θα με πάρεις σε αυτόν για να με δείρει, έτσι;”. Σπάραξα από μέσα μου, όμως τον καθησύχασα κι έπειτα καθησύχασα τον εαυτό μου. Τον είδα να γελάει προσφέροντάς μου φαγητό.... έμαθα αργότερα πως “πέταξε” έχοντάς του ίσως προσφέρει μια ελάχιστη αίσθηση ασφάλειας εκείνη τη μέρα.

Αφιερωμένο στον Nick Rover.

Ας αγκαλιάσουμε την Πορεία Υπερηφάνιας ΜΑΖΙ!